TARIM ÖLDÜ… BUYURUN CENAZE NAMAZINA…

Çiftçi bir dedenin torunuyum. Çocukluğum portakal bahçeleri arasında geçti. Dedem bazen mobiletinin arkasına atar bugün binaların yükseldiği 3. Çevre yolu üzerindeki portakal bahçesine götürürdü beni. 20 dönümdü bahçe. Mütevazı sayılırdı. Dedem o bahçenin geliri ile dört çocuğunu büyükşehirde okutmuştu. Yaşça birbirine yakın kardeşler Ankara’da okumuş; Annem ve iki teyzem öğretmen, dayım doktor olmuştu. Dedem hem ev geçindirip hem çocuklarına para gönderirken yine bahçeden kazandıklarıyla 1960’ların sonunda İhsaniye Mahallesi’nde 3 katlı 6 daireli bir de apartman yapmıştı. (Bugün MHP Mersin İl Binası olarak kullanılıyor)

Tüm bunları yalnızca 20 dönüm bahçenin geliriyle başarabilmişti, Çiftçi Sabri.

Dedem Mersin’in Erçel Köyü’ndendi. Kendi köyünde hiç toprağı yoktu. Bundan üzüntü duyardı. Onu kaybettikten sonra hem hatırasını yaşatmak hem de atalarımın köyünde bir yerim olsun diye 1 dönüm kadar bir portakal bahçesi aldım geçen yıl. Yetişmiş portakal ağaçlarıyla dolu bir bahçeydi burası.

Hasat zamanı geldiğinde ağaçların başı portakal dolmuştu. Ürünün toplanması için yevmiyeciler tutuldu. Yaklaşık yüz kasa portakal hale götürüldü ve satıldı. Günler sonra gelen hesap tarımın ne hale geldiğinin belgesi idi adeta…

Yüz kasa portakal kilosu 1,5 ila 3 lira arasından satılabilmiş, emekçilere toplama ücreti ödendikten sonra nakliye de üzerine konunca elimize bin TL kalmıştı. Bin lira da sulama bedeli ödemiştik zaten yani elimize bir kuruş para geçmemişti.   

Biz bu yıl ilaç vermemiştik bahçeye. Eğer ilaç da vermiş olsaydık zarar etmiş olacaktık.

İşte tarımın geldiği durumun özeti. Narenciye çiftçisi dalında kalan portakalı mecbur toplatmak zorunda. Çünkü toplanmazsa ağaç yeni dönem için sürgün vermiyor, çiçek açmıyor. Mecbur elindeki son parayı toplatmaya harcıyor. Nakliye parasına gücü yetmeyince ya bir yere gömüyor ya da döküyor.

İşin kötü yanı durumun düzeleceğine dair bir umut da yok. Bazı çiftçiler mecburen biraz daha direnip önümüzdeki yılı bekleyecek ama bir kısmı da tamamen umutsuzluğa kapılıp bahçelerini kökten kesmeye başladı bile.

Tarım politikalarındaki başarısızlık, dış ilişkilerdeki tutarsızlık, çiftçinin yanlış ilaç kullanımı dolayısıyla sınırdan çevrilen ürünler derken Türkiye tarımı öldü. Bundan da en çok Mersin etkilendi. Buyurun cenaze namazına…