Issız Bir Adada Issız Bir Kadın

Sabah erken kıyıda yürürüm deniz sessizken

Düş damlaları düşer zihnime, ayılırım

Doğduğum sokak, tanıdığım balıklar

Durakta durmuştun, martılar dostun

Varlık dergisi kolunda, yazımı okusan

Bakışlarında ıssız bir ada.

Yaklaşsam bezdiri olmadan, seni anlatsam

Şiirin yayınlandı beklediğin, ayırdındayım

Hatıralarla yoğunsun, sokak senin de doğduğun.

Okudum şiirini. Bir yabancı var içinde

 Issız denmiş senin için önsözünde

Duraktaydım sabah fark etmediğin.

Ön sırada oturmuştun tiyatroda.

Sen yazmışsın oyunu meğer

Hatırlarsın belki beni,

Durakta elimde şiirin, şapkalı adam

Beni de götürse ıssız bir adaya demiştim.

Oyununda ıssız bir ada gördüm.

Sanki ıssız bir adada yaşıyormuşsun, bana yakın

Farkında değilim, bir oyuncun imişim oyununda

Sabah durakta şiir okuyan şapkalı bir adam

Seni göremedim çıkınca tiyatrodan,

Issız bir adada yaşıyormuşsun sanki.

Oyun, şiir yazan ıssız bir kadın