AFFET BİZİ HRANT

Yirmili yaşlarımın başında Kanal D haber merkezinin çiçeği burnunda bir muhabiriydim.  Yıl yanlış hatırlamıyorsam 1997 idi. Hrant Dink'in azınlık okullarıyla ilgili yaşadığı sıkıntıları haberleştirmek üzere görevlendirilmiştim. Hrant ile Şişli'deki Agos Gazetesi'nde buluşmak üzere sözleştik. Beni ve ekibimi büyük bir samimiyetle karşıladı. Çaylar, kahveler içildikten sonra sokak sokak gezip azınlık okullarının yaşadığı sıkıntıları anlatmaya başladı. Öylesine naif, öylesine içtendi ki o dönemlerde şeytanlaştırılan "O" kişiliğe hayran kalmıştım. Sabahtan akşama bir gün geçirdik. Hayatımın en güzel günlerinden biriydi.

Bir daha görüşme fırsatımız olmadı ama hep güler yüzü ve samimiyeti kaldı aklımda. Yıllar sonra telefonum çalmıştı. O gün Hrant ile haber yaparken yanımda olan asistanım Selin arıyordu. "Umut duydun mu? Hrant'ı vurdular!" Sesi ağlamaklıydı. İşte böyle aldım katledildiği haberini.

Bir alçak kahpece sırtından vurmuştu Hrant'ı. Altı delik kundurasıyla yüzükoyun yere uzanmıştı. Sevenleri feryat ederken katili cinayetin ardından karakolda polislerle Türk bayrağı ellerinde hatıra fotoğrafı çektiriyordu.

İşte o katil dün tahliye oldu. 16 yıl 10 aydır cezaevinde bulunduğunu söylediler açıklamada.  "Zaten 1 yıl önce, iyi halinden dolayı koşullu salıverme kapsamında cezası dolmuştu." dediler. Cezaevi yönetimi tarafından bu süreçte deneme aşamasında olduğu söylediler.

Kişisel gelişimi için yapılan gözlemlerde iyi hali olduğu gözlenmiş. Koşullu salıverme şartlarını taşıdığına kanaat getirilerek tahliyesine karar verilmiş.

Açıklama yapmak o kadar kolay ki. Katil 17 yaşında olduğu için az ceza aldı. İşte ondan bu kadar erken çıktı gibi bahaneler. Peki ya vicdanlar ne olacak?

Yıllardır ekilen nefret tohumlarının meyvesiydi onun katledilmesi. Hrant Dink, barış içinde birlikte yaşamaktan başka hiç bir şey istemeyen bir beyaz güvercindi. 17 yaşında bir katil onu Türkiye'den aldı. Şimdi tahliye etmişsiniz. Buyurun hayrını görün.